MEDIKU BI SANTU GUZTIEN GAUBEAN
Mediku andi bi kaskabeldunak
santu guztien gaubean
egozan ilai egia esaten euren
tokien aurrean.
Bata zan gizon marikatxua
griegu zarrean oilarra;
baina zatika andi egin iakaz
buruan eukan gangarra.
Begiak, itzal nekatuentzat
ta aberatsentzat argiak,
esaten eben nor zan gizon-au
ta bere ekandu guztiak.
Ago zabala, barrua legez
eukan surra laburra,
eta modeak ondo apainduta
ur-txakurra lez musturra.
Gorputza zuzen makurrik barik
Tanbor nagosi bat legez;
beti erabilen bastoia dantzan
bira biraka nai artez.
Uste neban nik, esaten eban,
bizia luzatutea
gaiso bateri, zala berbakaz
gogoa labandutea.
Nik Medikutzat egin nebazan
agindu eustezan bideak
eta gaur dakit ona nazala
esanik adiskideak.
Buruan daukat ondo gordeta
laurogei gaitxen aldrea;
eta zein daukan, gaisdunak berak
emoten dau albistea.
Edo igarten dot gaisoen gaitxa,
edo ezin dot nik igarri,
edo uste izan dot gaitxa bat dala,
ta oker ibilten naz sarri.
Eta egonarren lagun bizkorrak
gelan gaisoan bornuan,
inok eztaki osagileak
zer daukan bere barruan.
Baina ondo dalez gizon anditzat
bat euki daien errian,
ezteutsat itxi neure minari
egoten alperrerian.
Neure errakuntzak, astunak beti,
nor doa ilari itanduten?
eta nok daki ziur errian
nos dodan nik erratuten?
Erriko andiak min labanagaz
beti dodaz nik erosi,
ta euren minean mundu guztian
Medikua naz nagosi.
Beti esaten dot edozein gaisok
daukala gaitx bat andia,
baldin orduan ilten ezpada
zor daidan bere bizian.
Zeinbat ikuste, ta ainbeste paper
egiten dot nik; iakinik
egongo dala drogeru Iauna
Medikua anditu ezinik.
Urte betean ioan iat alan
paper-sarda bat osoa,
ta au egin barik izango nintzan
orain ta beti kokoa.
Baita egiten dot igaro eztaian
neure izen onak nekerik,
ez itxi ekarten gaisoagana
inos beste osagairik.
Asko bear da bizi izateko
gaurko munduan asmorik;
baina zorionez ugari dagoz
begi zabalak itsurik.
Ezpalitz emen gizon andiak
izatea gor ta itsuak
bota nenduen erri onetati
pobre ta aberats bitzuak.
Ni bizi nintzan ez andi ez txiki,
ta izan nai neban andia.
Egin naz; baina egin da gero
askok galtzen dau bizia.
Onen arteti bat edo beste
ioan badira zerura;
il dituzana ioan al-leite
eurak dagozan lekura.
Eztot nik inos burua legez
gaisorik inor ametan
eztodalako sendotu barik
gizon artean kontetan.
Ondo bizi naz egunaz, baina
iluna daukat itzala:
neure ganean beti eskegirik
il dodazanean puñala.
Alper errian esaten deuste
nazala gizon andia;
ilen tokiak erakusten dau
guzurra dala guztia.
Bere lagunak, agura zan da,
eukan lepoa makurra,
zorizkoa zan ondo ikusteko,
zapaldu baino len, lurra.
Iakituna zan osagilea
ta egiaz eban ots ona;
baina munduan izan zan beti
ganorabako gizona.
Galbanatsua Markes bat legez
bere gauzeetan itxia:
beti amesetan zelan igaro
alperrak daben bizia.
Onek esaten eban gau atan:
etxatort niri damurik,
enazalako inos ibili
beste asko legez itsurik.
Eztakienen ondo esatea
eztot nik inon bilatu,
euren ustea da arrantza sorra
eta bear da parkatu.
Gura izan baneu igarlea izan
gaitxa daukanen gustura;
edozein guzur botako neban
bere etxekoen burura.
Neure errakuntzak estalduteko
eztot egin aleginik,
ez neure izenak zabalduteko
bear izan dan klarinik.
Noizik beinean alperra izan naz,
ta Mediku bat alperra da,
eriotzea balitz alkate,
bere txineltzat ederra.
Mediku batek izan bear dau
gizon bi bere estaduan:
Sazerdotea ta Osagilea
gaisdunen oian buruan.
Eriotzea ta bizitzea
guda dabilzazanean,
bigarrena euki bear da
beti lenengoaren ganean.
Eta ezin bada eriotzea
iakituriagaz goitu,
eztaiela inos guzur labanak
bere titulua loitu.
Beste gauza asko esan da biak
atrapau ebazan loak
eta arik laster iratzartu ta
izan zirean lengoak