DAMA BI
Etxe eder baten bizi zirean
dama galanta gordinak
umezurtz bakar egozan eta
biak zirean bardinak:
bardinak iantziak, eta gorputz biak
molde baten lez eginak.
Ezin eukezan munduko semek
ondo ezagutu nor zein zan;
bardin zan bata ispilu aurrean,
nai biak ikusi bat zan:
zan ondo ikusi ta gorputz bat bituta
berbaz, ibilten, nai dantzan.
Euren gorputzak lerroa legez
oker-unerik bakoak;
oinak laburrak; garriak meiak;
ta idun edurra lakoak;
agoak txikiak; ta esku pare biak
lirio bost orrikoak.
Sedea legez euren ulea,
zeru-urdinezko begiak
surrak politak, ezpanak meiak
ta agin txikitxu zuriak:
arpegi bakoitzak eukazan bikoitzak
larrosatxu bi gorriak.
Eragingo eutsan Santa bateri
euren begirakuneak
bere dardakaz ezin dabena
Venus ederrran umeak:
arina benetan zan artez topetan
biotzen argal-uneak.
Beti ekarrezan, ioiazanean
arpegi argian kalera,
erriko zaldun gizagaisoen
biotzak lotuta atzera:
baina zeregina zan ezin iakina
nok nona ekarren etxera.
Iakiteko ondo dama bakoitzak
nok eban maite, ta nok ez,
gerora ezeban kalera urteten
batera lenago legez:
baina zirealez bi biak bata lez
ezin igarri zan artez.
Bietarik bat eskonduteko
egoan guztiz suturik;
baina besteak onen ganean
ezeban austen bururik;
ta senargai bila len lez io ta su
ezeban galdu ordurik.