Dama gazte ta eder bat
egoan gaisorik,
inok ezekiala
noizik eta norik:
gurasoak ekarri
eutsen Medikua
eta onek eginduta
purgante atsitua.
Dameak botikea
edan-bearrean
utsitu eban guztia
kakaontzi batean;
erakusteko gero
Mediku Jaunari,
izena imini leion
barruko gaitxari.
Iarri zan Medikua
bigarren tornuan,
egun onak emonda
gaisdunen bornuan;
eta kakaontziari
itanduten eutsan,
oiko dama gaisoak
zelako gaitxa eukan.
Kenduteko, igaro eban
ordu lauren latza
sur-zulo bietati
sartu iakan atsa:
artean egoala
beti esamesetan,
zeinbat gaitx egingo eban
damea tripetan!
Baina damea, zan lez
bizi ta eragina
inos bere geldirik
ezeukana mina,
erantzun eutsan bizkor
Mediku Jaunari:
bardin esan deutsat
nik neure barruari.
Dameak ondo ekian
bere gaitxen barri
baina Mediku Jaunak
ezeban igarri;
eta ezeban izango
ain errez igarten,
oikoak ezpaleutso
emon iragarten.
Esna eutsan goiz baten
lotsaz gorriturik
etzala beretzako
bear Medikurik;
ez Botikariorik
bazan agurea:
bere gaisoa zala
eskondu-gurea.
Mediku Jaunak gaitxa
iakin ebanean
uste eban egoala
ilargi-ganean.
Medikuak egongo
litzatez itsurik
munduan ezpalego
gaiso barritsurik.
Gurasoen aurrean
surrari eraginez
berrogei berba esanda
Griegu ta Latinez
emon eban Galenok
bere epai andia:
gaisoak ian eiela
esteguko ogia.
Gurasoak entzun ta
egin eben: «Ju Ju;
gaisorik dagoala
ezin leite eskondu».
Dameak esan eban:
«nai Ju Ju, nai Ja Ja
Medikuen esana
bete egin bear da».
Etzara zu, Markaida!
Mediku au legez
inos bere etzara izan;
atzo ta gaur bere ez;
baina zu izan ezarren,
bakizu gizona
gauza meatza dana
Mediku bat ona.