Betor iluna laster,
Ama loarena;
zeruko baltsamua
pena guztiena:
datorrela beragaz
geure artera loa
zerututen mundu bat
erruki bakoa.
Gorputza lo badago,
arimea orduan
isil dago ta pozik
gorputzan barruan:
ilda dago gorputza
gero biziteko...
nok euki lei gogoa
iratzartuteko?
Munduan beti dago
gizona amesetan:
gabaz zorakerian
ta egunaz benetan.
Betor mundura loa
eta ames zoroak:
bizitza nekatuten
bitarte gozoak.
Iagiten da goizean
gizon nekatua
iaso ezinik egunaz
il-arteko adua;
nekez igaroten dau
ta atsegin bakoa;
adiskide bat barik
inora badoa.
Iagiten da eukitsua
egurdi-inguruan
gauza asko dituzala
alduta buruan;
beti pobrea legez
zerbaizten begira,
baina biotzak inos
aseten eztira.
Betor gaba ta orduan
pobre ta eukitsuak
loan izango dira
bardinak bitzuak;
eta euki lei pobreak
loa gozoago,
izanarren bere oia
askoz gogorrago.
Egunaz da biotza
beteten eztana,
itxaso bat ondorik
topau etxakana.
Betor iluntasuna
ta loa beragaz,
geu iminten bakean
geure biotzakaz.
Atsakabak iatorkuz
egun-sentiagaz
eta botaten dituz
ilunak loagaz.
Iluntasun maitea
gizonen zoria:
zuk ekarri zenduan
munduan gloria.
Ames gozo guztien
ateko aingerua
munduko zorionak
dauken giltzerua!
erdu mundura laster
izarrez beterik,
gizonak ataraten
naigaben menperik.
Argia baino askozaz
da zarrago iluna
ta iluna da ames-loa
ekarten deuskuna:
deungea iluntasunak
ikaratuten dau,
ta ilun barik erreko
litzate munduau.
Eskribauak, izanik
erruki bakoak,
gabaz izaten dira
besteak lakoak;
ta aurkituko elitzate
gabaz borrerurik,
ezpalego munduan
inon Medikurik.
Betor gau izartsua
bere estalkiagaz,
bardinduten munduan
zorra diruagaz:
ta ekarri bei laguntzat
lo gozo biguna,
biziak bardin dauken
aberastasuna.